Το Δώρο

Πολλοί από σας με ακούσατε να μιλώ στα εργαστήρια για το πως η ενέργεια της θεραπείας μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη του καρκίνου, ακόμη και στο σημείο να την σταματήσει εντελώς. Αν και έδωσα πολλά παραδείγματα πάνω σ’ αυτό, το αγαπημένο μου ήταν η ιστορία μιας κυρίας που βρήκα να κάθεται στα σκαλιά της κλινικής που εργαζόμουν...

Έκλεγε ασταμάτητα και όταν την ρώτησα τι συνέβαινε, μου είπε ότι είχε καρκίνο στους πνεύμονες και οι γιατροί μόλις της είχαν πει ότι είχε περίπου τρεις με τέσσερις εβδομάδες ζωής. Την πήρα μέσα στην κλινική και αμέσως της έδωσα μια θεραπευτική συνεδρία. Αυτό δημιούργησε μεταξύ μας μια σχέση που διήρκεσε εννέα μήνες. Κατά τη διάρκεια αυτή της έδινα μια θεραπευτική συνεδρία κάθε εβδομάδα για εννιά μήνες.

Ο λόγος που έκλεγε ήταν το ότι έτρεμε στην ιδέα του θανάτου. Κατά τη διάρκεια των εννέα μηνών που της έδινα θεραπεία, συζητούσαμε συχνά για το τι θα συνέβαινε όταν θα πέθαινε, που θα πήγαινε και τι θα βίωνε. Μέσα από τη συζήτηση αυτού του θέματος σ’ αυτό το διάστημα εννέα μηνών ο φόβος της για το θάνατο ελαφρύνθηκε.  

Μετά τους εννέα μήνες θεραπειών, ξαφνικά αποφάσισε να μου ζητήσει να έρχεται μία φορά κάθε δύο εβδομάδες, και σύντομα μετά από αυτό, μία φορά το μήνα. Μόλις αρχίσαμε να αραιώνουμε τις θεραπείες, ο καρκίνος στους πνεύμονες ενεργοποιήθηκε ξανά και πέθανε στον ύπνο της ένα μήνα αργότερα. Είχε αποφασίσει ότι ήταν η στιγμή να φύγει και αυτό ήταν εντάξει. 

Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό της υπηρεσίας του να προσφέρεις θεραπεία σε ανθρώπους με καρκίνο. Στην προσωπική μου κατανόηση και πραγματικότητα η θεραπεία μπορεί να επιβραδύνει τον καρκίνο αν όχι να τον σταματήσει εντελώς, και δίνει στο άτομο τον χρόνο να αφομοιώσει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Ως θεραπευτής, σκέφτηκα πολλές φορές πως θα ήταν να έχω καρκίνο, αλλά δεν σκέφτηκα ούτε για μια στιγμή ότι θα λάμβανα το ίδιο δώρο ο ίδιος εάν ερχόμουν σε επαφή μαζί του. Ωστόσο αυτή ήταν η περίπτωση μου. 

Όσοι διαβάσατε το άρθρο για το Θάνατο και την Μετάβαση, θα γνωρίζετε πως καθώς παίρνεις την τελευταία σου πνοή υπάρχει μια διαδικασία την οποία όλοι περνάμε, όπου απελευθερώνουμε τα διάφορα σώματα που χρησιμοποιήσαμε για να εκδηλωθούμε στο τριτοδιαστασιακό πεδίο. Αυτά αποτελούνται από το φυσικό/ αιθερικό, το συναισθηματικό σώμα και το νοητικό σώμα. Χρειάζεται να αφήσουμε αυτά τα σώματα πριν βρούμε τον εαυτό μας στο ακτινοβόλο φως της ψυχής.  

Κατά τους τελευταίους τρεις μήνες είχα επίγνωση πως τα δύο χρόνια που πέρασαν από την πρώτη εγχείρηση για την αφαίρεση του καρκινικού όγκου από το στόμα μου, είχαν ξοδευτεί στο να θρηνώ την απώλεια του Κέβιν Κορ. Λέγεται πως αν κάποιος χάσει ένα αγαπημένο του πρόσωπο λόγω θανάτου, χρειάζονται δύο χρόνια επεξεργασίας πριν μπορέσει κάποιος να απελευθερώσει εντελώς εκείνο το άτομο. Ως σύμβουλος που βοήθησε άλλους ανθρώπους να θρηνήσουν τους χαμένους τους συγγενείς, μπορώ να επιβεβαιώσω το γεγονός ότι αυτή η διετής περίοδος είναι αρκετά ορθή. Ωστόσο αυτό που βρήκα είναι πως μέσα στα δύο χρόνια που πέρασαν από την πρώτη εγχείρηση θρηνούσα για τα πάντα που είναι ο Κέβιν Κορ. 

Πως γίνεται αυτό να αποτελεί υπηρεσία; Τη στιγμή που γράφω αυτό το μπλογκ, μπορώ να πω με ειλικρίνεια πως έφερε σε ισορροπία κάθε πτυχή της ζωής μου ως προσωπικότητα. Μέσω του συνεχούς κοιτάγματος προς τα πίσω στη ζωή μου, καθ’όλα αυτά τα δύο χρόνια, εργαζόμενος με τις συναισθηματικές μου προσκολλήσεις, τις νοητικές ανησυχίες που ξεπηδούσαν περιοδικά στη ζωή μου, μπορώ ειλικρινά να πω ότι τα έφερα όλα αυτά σε ισορροπία. Εάν ήταν να πάρω αύριο την τελευταία μου πνοή, δεν θα είχα να κάνω όλη αυτή την επεξεργασία στο συναισθηματικό και στο νοητικό πεδίο, έχοντας κάνει την εργασία εδώ, θα “έριχνα” πολύ γρήγορα το συναισθηματικό και το νοητικό σώμα και θα έβρισκα τον εαυτό μου στον υπέροχο χώρο της ψυχής μου και των Δασκάλων. 

Έτσι λοιπόν αυτή είναι η υπηρεσία που η θεραπεία έχει κάνει για μένα. Κράτησε τον καρκίνο σε αναστολή για δύο χρόνια έτσι ώστε να μπορέσω να κάνω όλη την εργασία στον εαυτό μου, στην προσωπικότητα μου, να τα φέρω όλα σε ισορροπία ώστε να μπορώ αληθινά να πω ότι αυτή τη στιγμή είμαι σε ειρήνη με τον εαυτό μου. Τέτοιο είναι το δώρο της θεραπείας.

Κέβιν Κορ

Μετάφραση: Φρίξος Χριστοδούλου | www.angelshouse.eu